Shiba’s zijn erin verschillende kleuren, maar spreekwoordelijk worden ze ook wel Aka-Inu of “Rode Hond” genoemd.

• De kleur rood wordt geprefereerd hoog geprezen in de showring.
• Sesam rood (aka-goma) heeft de tweede voorkeur. Dit is een mengeling van rood , zwart en wit, maar moet overheersend rood zijn.
• De derde erg aantrekkelijke kleur is Black en tan met witte aftekeningen op de voeten, borst en staart in een specifiek patroon. Een helemaal zwarte hond wordt niet gekwalificeerd als een Shiba.
• Sesam zwart (kuro goma) staat op de vierde plaats. Dit is hetzelfde als sesam rood, maar hier overheersen de zwarte haren.

De geheel witte is een toegestane Shiba kleur en ziet er erg aantrekkelijk uit, maar in Japan is het de minst geprefereerde kleur in de show ring. Als een witte hond volwassen is veranderd de vacht naar lichte beige. Het is een geschikte kleur voor de fok, vooral omdat er duidelijke voorschriften nodig zijn omtrent de witte aftekeningen op de meerkleurige Shiba’s.

De keurmeesters in Europa hebben reeds verschillende types gekeurd. Dit is begrijpelijk, want om uiteindelijk de Shiba te verkrijgen werden drie verschillende rassen van kleine Japanse honden gebruikt. De beste informatie over de Shiba is voor de enthousiastelingen te lezen in het boek “A complete study of the Shiba Inu”, samengesteld door Miriam Clews, die in staat was vanuit de originele vertaling in het Japans te werken, en Susan Houser, die op haar beurt buitengewoon geassisteerd werd door Gretchen Haskett. Deze twee dames brengen het “Shiba Journaal” uit, welke de officiële publicatie van de Shiba Ken Club in Amerika is.

De historische San-in Shiba was een zwartgevlekte, middelgrote hond met een duidelijke stop, die we vandaag de dag nog zien bij de Shiba. Het was een levendige, zelfstandige hond die bekend stond om zijn gebrek aan genegenheid. Deze hond stamt af van de rassen Sekishu en Imba, verspreid in de Shimane en Tottori prefectuur. De Mina Shiba, daterend uit de Gifu prefectuur, was een kleiner ras bekend om zijn vuurrode kleur, kleine donkerbruine driehoekige ogen en vlezige, driehoekige rechtopstaande oren, die de “moderne” Shiba heeft geërfd. Hij stond ook bekend om zijn gestrekte staart (sashi-O) in tegenstelling tot de gekrulde staart van de andere Shiba’s. De historische Shinshu Shiba uit de Nagano prefectuur stamt af van de Mikawa Shiba. Dit waren ook kleine, meestal rode, honden. De moderne rode Shiba heeft zijn vachttype geërfd. Korte borstelige beschermende haren bedekken het hele lichaam, daaronder heeft hij een zachte, dichte ondervacht.

Er is een neiging naar rondere ogen en een zwart masker die niet altijd verdwijnen op de leeftijd van achttien maanden tot twee jaar. Zowel de toegewijde fokker als de verantwoordelijke keurmeester zullen hun werk af moeten stemmen op het naleven van de voorlopige standaard welke nu geaccepteerd is door de EC.R. De Japanse standaard is een erg ingewikkelde affaire aangezien het de standaard is voor alle zes inheemse Japanse rassen, verdeeld in secties om de grote, de middelgrote en de kleine hond (Shiba) te beschrijven. Hierover moet ik nadrukkelijk zeggen dat de Shiba geen kleinere uitgave is van de Akita Inu. De zuiverheid van een rasecht gefokte Shiba Inu is beschermd door gegarandeerd geschreven stambomen en registraties. Met het documenteren van de Japanse hond begon Nippo begin 1930. De Shiba’s die vandaag de dag geïmporteerd worden zijn goed gedocumenteerd. Het is duidelijk gebleken dat in Europa veel verwarring is ontstaan over de verschillen in type. De fokkers moeten een goede kennis van zaken hebben van de verbeterde standaard en de regels van het fokken volgen. In hogere mate voor het type en het temperament dan voor kleur, hetgeen wel verleidelijk is.